..::Sessizlik::..

Johnny beynindeki birçok aklını karışıtrıcı onu yıpratan kurmacalardan kurtulmak, huzura erişmek , ruhunu biraz da olsun sakinleştirerek, hayatın zor ama zorunlu işlerinden kendini kısa zamanlı olsa bile formatlamak ve hzura kavuşmak istiyordu ve tercihi, aynı şikayetlere sahip olan kardeşi Lily ile aynı mekan oldu. Tabiki de GÖL KENARI.

Güneş artık bu sorunlu dünyada kalmak istemezmiş gibi biran önce batmak istiyordu.Ancak güneş, huzurun kaynağı olan göl kenarının manzarasına da bozmak istemiyordu ancak batmak zorundaydı

Hava yavaş yavaş kararırken Johnny , etrafını bembeyaz görüyordu sadece kardeşi Lily i görebiliyordu çünkü beyni buna müsaitti aynı dertteydiler, hayatın zorluğundan bıkmakkk

Johnny: Demek sende burdasın! demek sende bıktın bu yaşanılası zor , şartların ağır ve insanların acımasız olduğu bu kocaman mekandan(dünya)

Artık güneş batmıştı, bu zalim yerden kurtulmuştu ama Lily ve Johnny nin huzur kaynakları yok olmuştu.

Johnny ve Lily karanlığın bastırdığı ve endişenin muammaya kavuştuğu bu karanlık yerde yinede yoturmaya devam ettiler.göl kenarı, biraz da olsa ruhlarını dinlendirip onlara huzurun anahtarını uzatmıştı sanki . . .

Lily yanına doğru gelen kardeşini görünce bu sessiz ama huzurlu ortamda yalnız kalmadığını anladı.İçini hafifte olsa bir mutluluk sardı.

-Demek sende burdasın! demek sende bıktın bu yaşanılası zor , şartların ağır ve insanların acımasız olduğu bu kocaman mekandan(dünya)demişti Johnny.Lily sonradan farketsede bu sözleri hemen ceabını verdi;

-Aslında yaşanılası zor demek biraz ağır kaçar johnny.Sadece herşeyden uzaklaşıp biraz dinlenmeye geldim denebilir.Biliyorsun okul yakında açılır.Okadar çok iş vardıki çok yorulmuştum.Dinlenmek için her zaman tek adresim burası olmuştur.Bende oyüzden gelmiştim.

Hava yavaş yavaş kararıyordu ama Lilynin canı hiç bir yere gitmek istemiyordu.Göl kenarı güneş batarkenki manzarasını kaybetmiş olsada şimdi daha değişik görüntülere bürünmüştü.Gökte yılnızlar ve ay parıl parıl parlıyorlardı.Aysa umut saçıyordu her bir yana.

-Gitmesek olurmu Johnny.Biraz daha kalalım olurmu?
Bu sözlerden sonra Lumos diye mırıldandı ve asasını havada bıraktı asasından çıkan ışıkla etraf birazda olsa aydınlanmıştı..

Lily nin içini kaplayan heyecan birden sönüverdi.Alicia nerelerdeydi.Onu bu aralar hiç görememişti.Bütün işleri onsuz halletmişti hem yorulmuş hemde Alicanın yokluğuna üzülmüştü.
Aklına abisi geldi Lily yavaş yavaş üşüyordu.Abisininde gitmek istediğini anlamıştı.Ayağa kalktı ve;

-Hadi gidelim Johnny.Ben üşümeye başladım dedi.Asasını eline alıp Accio Lilynin Hırkası dedi.Hırkası Lilye doğru geliyordu hırkasını giydi.

-Hadi gitmiyormuyuz??

Artık hava iyice soğumuştu.Johnny nin içini bir ürperti sardı sanki kötü birşeyler olacakmış gibi birden titredi ve Lliy'nin '' hadi gitmiyor muyuz'' çağrısını duymasına rağmen içindeki ürpertinin gitmesini bekledi...

Johnny: Evet gidelim hava soğudu ve yapılacak işlerimiz var . . .

Kardeşler koşar adımlarla göl kenarından ayrıldılar.Johnny çok yorgun üstelik içinde kötü bir olay olacakmışçasına acımaz ve talihsiz bir his vardı aslında gitmek istemesinin de sebebi buydu...

Evlerini görmüşlerdi.Ancak garip şeyler oluyordu evden sesler ve kısık bir ışık geliyoru.

Johnny i tedirgin eden bu olmalıydı. Korkuya kapıldı ve ne yapacağını şaşırdı.

Ancak içerideki ne olduğu belli olmayan şeyin insan omadığı kesindi.